voornaamwoord - in eigen persoon
Voorbeeld: ik heb de deu [..]

Het woord 'zelf' is een aanwijzend voornaamwoord, dat wordt gebruikt om nadruk te leggen op het onderwerp van de zin. "Ik heb het zelf gedaan" klinkt nadrukkelijker dan: "Ik heb het gedaan". Het woord [..]

Freud gebruikt dit woord vaak, maar in de gewone betekenis, zonder de technische lading uit de zelfpsychologie. Daar is het een organisatie van de psyche, een als plaats te denken construct, waar het individu zijn ervaringen opdoet met zichzelf en met zijn totale omgeving. Het is het centrum van initiatief daarvan, de cohesie in de ruimte en d [..]

In persona, Persoonlijk, Zelve

Het zelf wordt meestal aangeduid als het meest intieme van de persoon maar staat altijd in relatie met iets dat buiten het zelf staat, ook wel aangeduid met de Ander. Dat wordt ook wel het extieme van het zelf genoemd. Er bestaat niets moeilijkers dan het klassieke 'ken uzelf' te verwezenlijken. Om het zelf te kennen dient de persoon afstand te nemen tot het zelf, ja, buiten zichzelf te treden. Zoals men zichzelf alleen maar kan zien middels een spiegel. Het kennen van het zelf verloopt via de taal, een instantie die in wezen zich buiten het zelf manisfesteert en via het spreken en gesproken worden zich een zelf kan realiseren. Het zelf is het effect van het spreken.

De goddelijke vonk in ieder mens. (Zie ook: “Monade”.)

1. geperfectioneerde en hoogstaande karakterisering van wat men zou willen zijn. 2. componenten van de persoonlijkheid die een individu in sociale interacties van belang acht. 3. datgene van zichzelf waarvan men zich bewust is; acceptatie, zichzelf accepteren aan de hand van een betrekkelijk objectieve inschatting van de unieke eigen talenten en vermogens, realistische erkennin...