© Wereld Natuur FondsEen volwassen zeeprik voedt zich met bloed van andere vissen. Daarvoor hechten ze zich met hun grote zuigmond vast aan een vis zoals een zalm, een haring of een makreel en drinken [..]

De zeeprik is een parasitaire prik die voorkomt in de Atlantische Oceaan.

Zeeprik Zeeprikken zijn de grootste prikken die in en rond de Noordzee leven. Zij kunnen tot 100 centimeter lang worden. Ze paaien in zoet water en trekken naar zee om daar op te groeien. Zeeprikken zijn dus sterk afhankelijk van mogelijkheden om de rivieren op te trekken. Volwassen zeeprikken worden vaak als parasiet aangetroffen op kabeljauw, zalm, makreel en haaien. Na het paaien leven de jonge prikken de eerste paar jaar ingegraven in de bodem van de paaiplaats. Ze leven daar als wormen van dode planten, diatomeeën en kleine ongewervelden. Daarna volgt een metamorfose tot volwassen prik en de trek naar zee.Sinds het veranderde spuiregime in de sluizen van de Afsluitdijk worden weer meer zeeprikken gevangen in de Waddenzee en op het IJsselmeer. Vangsten van zeeprikken van 70 tot 80 centimeter waren vroeger zeldzaam, maar komen steeds meer voor.De zeeprik staat als bedreigde diersoort op de Nederlandse Rode Lijst van beschermde zoetwatervissen. Namen: Ned: Zeeprik (bonte negenoog, moederprik, petnegenoger, zeelamprei) Lat: Petromyzon marinus Eng: Sea lamprey (lamprey) Dui: Meerneunauge Fra: Lamproie marine Dan: Havlampret (lampret)