water waarin diverse zouten zijn opgelost en waarmee de zeeën gevuld zijn

Zeewater is het zoute water dat in zeeën en oceanen voorkomt. Het onderscheidt zich van zuiver water door het grote aantal er in opgeloste stoffen, zoals anorganische vaste stoffen, organische stoffen [..]

Zeewater De zeeën en oceanen bevatten 97% van al het water op aarde. In de ijskappen zit 2% en 1% is zoet. In de loop van de wereldgeschiedenis is het water in de zeeën zout geworden omdat er allerlei stoffen uit de gesteenten in zijn opgelost. Als je 10 liter zeewater laat verdampen blijven er twee kopjes zeezout over. Stelt u zich voor: op een mooie zomerse vakantiedag vaart u een stukje de Noordzee op en schept een emmertje water. Een liter Noordzeewater bevat dan (bij een watertemperatuur van 10 graden Celsius en een gemiddelde luchtdruk) 31 tot 35 gram zout, 11,7 kubieke centimeter stikstof (N2), 6,4 kubieke centimeter zuurstof (O2) en 0,31 kubieke centimeter kooldioxide (CO2). Behalve zout en deze gassen bevat zeewater kleine hoeveelheden van allerlei andere anorganische en organische stoffen. Dit zeewater is het leefmilieu van plantaardig- en dierlijk plankton, en van grotere planten en dieren. Het water in de Noordzee is door zwevend zand, slik, andere stoffen en plankton vooral dicht bij de kust veel troebeler dan het water in de Atlantische oceaan. Dit materiaal is van belang voor het transport en de binding van veel schadelijke stoffen. 99,9% van zeezout bestaat uit natriumchloride (keukenzout), met spoortjes magnesiumsulfaat, calciumcarbonaat, kaliumbromide, strontiumzouten en fluoriden. Fosfaat-, nitraat- en silicaatzouten (nutriënten) komen in schoon, niet overbemest zeewater maar weinig voor. Van andere elementen, waaronder ijzer, mangaan, koper, zink, molybdeen, vanadium en kobalt zitten in minieme hoeveelheden in het zeewater.