Volgens mijn vader, predikant in Friesland, werden lijkwegen gebruikt bij middeleeuwse begrafenisrituelen. Het waren sluipwegen voor de dragers van de lijkkist; terwijl de begrafenisstoet de reguliere weg volgde, gingen de dragers via de sluipweg met de kist en het lijk, om eerder bij het kerkhof te zijn. Dit deden ze om de altijd op de loerliggende duivel te misleiden, zodat de overledene op tijd op het veilige kerkhof kwam.

Een doodweg, dodeweg, dooweg, helweg, lijkweg, noodweg of reeweg (laatstgenoemde in Drenthe) is een weg (vaak niet meer dan een pad) tussen plaatsen zonder kerkhof en de dichtstbijzijnde begraafplaats [..]